بعد از دو سال و یک ماه داوری و اصلاح خدا روشکر مقالم در مجله پژوهش‌های فلسفی تبریز چاپ شد. یادمه این مقاله را که مستخرج از پایان نامه بود اواسط دوره کرونا تحت مشاوره دکتر حمیدرضا محبوبی عزیز فرستادم و با اینکه منطقا نباید یک داوری و اصلاحات اینقدر طولانی بشه ولی همین که امروز متوجه شدم چاپ شده خوشحال شدم.
لینک دانلود مقاله:
«خوانش فارابی از اوسیای ارسطو» مجله فلسفی تبریز
2 دیدگاه. دیدگاه تازه ای بنویسید
سلام/ خیلی عالی/ خیلی خوشحالم که سایت شما را پیدا کردم/ گویا سرچ نداره/ در مورد بیناذهنیت و سوبژکتیویته حتما توضیح داده اید، چون اصطلاحات مهمی هستند. لطفا راهنمایی کنید تا آنها را پیدا کنم// ممنون
با سلام.
با تشکر از بازدید شما از سایت
در مورد سوبژه و اوبژه به این لینک بروید حدود ۶ سال پیش در وبلاگ قدیمی ام صحبتهایی کرده ام: (سوژه و ابژه) و (سوبژکتیویسم و اُبژکتیویسم)
ولی عجالتا تا جایی که میدانم سوژه و اوبژه دو کلیدواژه هستند که اولین بار دکارت آنها را وارد فلسفه کرد. دکارت از آنجا که به همه چیز شک کرده بود و همه چیز را غیر واقعی میدانست و تنها به شک خود شک نداشت بنابراین تنها چیزی که برای او تکیه گاه معرفتی قرار گرفت خودش بود نه چیزی غیر از خودش. خود دکارت به عنوان یک موضوع معرفت بود که در فارسی اصطلاحا از واژه فاعل شناسا به جای آن استفاده می گردد. فاعل شناسا همان سوژه است یعنی کسی که جز به ذهن و ذهنیات خود یقین ندارد؛ و اوبژه همان مفعولی که مورد شناسایی ذهن من قرار می گیرد ولی بحث خارج ذهنی بودن آن مطرح نیست. دکارت اولین فلیلسوفی بود که پیشگام ذهنیت گرایی و شکاکیت جدید در غرب است و به نحوی از وارٍثان سوفسطائیان یونان است. بعدها این نحو از شکاکیت و ذهنیت گرایی به فلسفه کانت هم رسوخ کرد …