اخیرا در کتاب «در محضر بهجت» مطلب قشنگی خواندم که حیفم آمد در اینجا در مورد آن ننویسم. در ادامه دوتا مطلب اخیر که در مورد خدا انگاری جهان و شرک آلود بودن انرژی درمانی و طلسم و دعا کردن نوشتم سخن آیه الله بهجت خیلی جالب به نظرم آمد. در ج۱ ص ۲۲۷ نوشته شده: «واقعاً اگر انسان از صراط مستقیم معرفت گم یا منحرف شود، حالش مانند زنبور عسل است که از ملکه‌اش جدا شده باشد که قرار و آرام ندارد و سرگردان محض است و ناچار باید در سوراخ جانورهای دیگر برود و طعمه این و آن گردد».
امکان ندارد که انسان بدون منبع و محرکی دست به کاری بزند. انسان باید خواست و اراده یک نیرو و قدرت در این جهان را به اجرا بگذارد. وقتی که من از الله قدرت نگیرم و نخواهم که خواست و اراده او را انجام دهم ضرورتا و منطقا باید خواست و اراده خودم را اجرا کنم. وقتی هم می‌خواهم خواست و اراده خودم را اجرا کنم خودم که چیزی جز نیازهایم نیستم و نیازهایم هم شامل جز نیازهای عاطفی، روحانی و گرسنگی و تشنگی و جنسی و… نیست.
وقتی این نیازها را به خداوند نسپارم که او آنها را برایم از طریق درستش برآورده کند مثلا نیاز روحانی ام را گفته نماز بخوان، زیارت برو، از شفاعت اهل بیت استفاده کن، قرآن بخوان و … تا به تو قدرت و عزت بدهم و نیازت را برطرف کنم؛ در این صورت یعنی وقتی نیازهایم را به او نسپارم باید نیازهایم را از طریقهایی جز خدا ارضا کنم. آیه الله بهجت منظورش این است که اگر از مسیر راست گمراه شوی در هر سوراخی فرو می‌روی و هر زنبوری یک عسل به خورد تو می‌خوراند؛ ممکن است سم به تو بخورانند و تو را نابود کنند. ممکن است سرسپرده انسانهای گمراه شوی.
صراط مستقیم صراط شریعت و طریقت است. در حدیثى از حضرت امام صادق (ع) نقل شده «و اللّه نحن الصراط المستقیم؛ به خدا سوگند صراط مستقیم مائیم» هرکس صرفا ولی، راهنما، معلم و استاد خودش را قرآن و اهل بیت قرار دهد و دستورات آنها را اجرا کند بعید است که از صراط مستقیم منحرف شود؛ ولی کسی که بخواهد باورها و عقایدش را از اولیا و سرپرستان و معلمانی غیر از معصومین بگیرد معلوم نیست به او چه بخورانند. مثلا کسانی که به دعا کردن و طلسم و انرژی درمانی و اینها متوسل می‌شود. یا کسانی که به استادها و راه‌های به اصطلاح عرفان و عارف و راه هایی غیر از راه هایی که مجوز شرعی و قانونی ندارند و اصطلاحا به صورت پنهانی و زیرزمینی به آموزش باورها و عقایدشان می‌پردازند ممکن است لانه زنبوری باشد که عقاید انسان را نیش بزند.
